پارمنیدس فیلسوف یونانی ست که شش قرن قبل از میلاد مسیح می زیسته است. او را پدر متافیزیک می دانند اگرچه وی واژه متافیزیک را به کار نبرد و این واژه برای نخستین بار توسط آندرونیکوس دو رودس یک قرن قبل از میلاد مسیح به کار برده شد. پارمنیدس در اثرش با نام «درباره طبیعت» به شرح شهودی که درباره هستی برایش ییش آمده بود یرداخت و توضیح داد که در یک ارابه با استقبال فرشتگان به درهای عدالت رسید. فرشتگان درها را برایش باز کردند و او با ارابه در جاده ای روانه شد و فرشته ای برایش از سه راه سخن گفت: ۱. راه نخست راه واقعیت هستی ست که مخصوص خداست و بشر به آن راه ندارد. ۲. راه دوم راه حدسیات است که ظواهر را تشکیل می دهد و بشر در این راه گام می نهد. ۳. راه سوم راه حدسیاتی ست که به واقعیت شباهت دارند.

طبق نظر پارمنیدس، هستی یا وجود پایدار است و تغییر و دگرگونی بر آن راه ندارد. تشکیل و نابودی هم از مواردی ست که برای هستی غیر ممکن است چرا که هستی همیشه بوده، هست و خواهد بود و نمی تواند از عدم به وجود آمده باشد. در عین حال، برای هستی نمی توان نابودی قائل شد. هر آنچه که بشر می گوید، ظواهر را نشکیل می دهد و واقعیت جز این است.

[ویرایش] منبع

• نقد متافیزیک پارمنیدس نوشته ترانه جوانبخت در سایت تاریخ فلسفه http://philosophers.atspace.com/tj_metaphs.htm